martes, 1 de abril de 2008

Mierda de todo!


Me siento crispada aunque mi apariencia es tranquila. Engordé, me lo ha contado el espejo. Engordé, lo grita la báscula.
No sé que me pasa, debe de ser la adorada regla, ¡cuánto la quiero!

La desesperación de hoy me ha llevado a plantearme muchas cosas, muchas dudas las cuales todavía no resolví, al menos no todas...
Una de las cosas que tengo claras es que voy a cambiar la dieta, todos los días voy a comer lo mismo, suena aburrido pero lo necesito... Confío en que los nervios de los examenes me consuman poquito a poquito y que mis esfuerzos tengan algún tipo de compensación en el espejo y la báscula. Me considero atea pero rezaré para que esto suceda (todavía no tengo claro a quién... )
Cosas que me he planteado pero de las que dudo...
¿Tomar diuréticos?
¿Tomar cualquier tipo de pastillas adelgazantes, inhibidoras del apetito...?
¿Anfetaminas?
...
Necesito una ayuda "celestial" no trago más mi imagen en los portales...

Hoy no pongo el INTAKE sería doloroso tener que escribir el gran número de calorías consumidas, aunque por otro lado quiero que sepan que gorda puedo llegar a ser.
Desayuno: Un café con leche = 70 kcal
Almuerzo un minicroissant con base de chocolate = 100 kcal
Comida: 2 tomates (66), ! pepino (12), ! hamburguesa de pavo (130), Barrita sacialis de chocolate (100 ) Fresas (40) =348 kcal
Merienda: 3 rosquilletas (210) Fresas (60) Pan con queso (300)
Pan bimbo (200) = 780 TOTAL KCAL = 1298

Esto es el resultado de una bonita noche de estudio en vela, el aburrimiento, etc. Pensar todo lo que tragué me abruma, me ODIO, me ODIO demasiado...

Ànimaperduda

Foto: En lo que voy en camino de convertirme... GORDA!

domingo, 30 de marzo de 2008

=)

¡Buenas noches por aquí!
Dos días sin postear y no hay ninguna novedad. Sigo con Ana, la adoro, la quiero, la amo...

Lo primero primerísimo de todo: INTAKE de hoy

El café de siempre con la misma poca leche -> 70 kcal Una bolsa de 200gr de lechuga -> 50 kcal + 5 fresas -> 40 kcal De nuevo, una bolsa de lechuga de 200gr -> 50 kcal + un yogurt -> 120 kcal TOTAL KCAL = 330 kcal

Lo segundo... algunas cosas sobre mi
Nombre: Ànima
Descripción: 1.63 m, pelo castaño, ojos claros...

Tu peinado favorito: Pelo largo, suelto y liso.
Tu look favorito: Pantalones vaqueros de pitillo, camiseta baby doll, manoletinas planas y de punta redonda y shopping bag.
Una famosa: Nicoleeeee!
Un nombre de mujer: Alejandra
Una mascota: Un bulldog francés negrito (Lolaa!)
Mi mascota: ¿Mi novio?
Una marca: Mmm...no busco marcas, busco comodidad y ropa actual.
Una comida: Una ensalada muy muy fría
Una bebida: Agua, café y coca-cola ligth
Una frase:
Un idioma: Catalán
Un país por conocer: Italia, la Toscana.
Una película: Los Aristogatos. Todavía no perdí mi lado infantil.
Color de uñas: Laca transparente.
Un color de ropa: Rojo, negro, blanco y gris.
Un chocolate: El belga o After-Eigth de Nestlé
La última vez que lloraste: El miércoles pasado.
Un sueño: Dormir mientras mi novio me abraza. (¿Alguien es capaz de comprender que una madre te niegue eso?)
Tienes un diario de vida?: No. Tengo un diario Ana y otro de sms.
Tu cereal favorito: Special K
Te desabrochas los zapatos antes de quitártelo: Jamás
¿Crees ser fuerte?: Nooo!
¿Tu helado favorito?: Stracciatella
¿Cuánto calzas?: 39
Un color: Negro, supongo. Soy incapaz de elegir entre rojo, negro, gris y blanco.
¿Qué es lo que odias de ti?: Todo excepto mis ojos.
¿De qué color son los pantalones que llevas puestos?: Los del pijama: azules y con gatitos durmiendo.
Lo último que has comido: Un yogurt de fresa
Qué escuchas: Nada
La última persona con la que hablaste: Mi chico
Trago favorito: Cerveza
Deporte favorito para ver por TV: Baloncesto
Última película que viste en el cine y con quién: Horton con mi novio.
Día favorito del año: Cada 28 de cada mes.
Invierno o verano: Invierno
Qué libro lees: Ninguno.
Qué hay en tu pared: Un poster de NY, dos de Audrey Hepbourn y fotos de mis amigos.
Que viste anoche en la TV: Jugué a la Wii con mi novio y sus amigos.

To be continued.


Foto: Nicole, por no variar... Es el vivo ejemplo de que el esfuerzo tiene su recompensa.
Adoro el bolso!

Saludos y besos a tod@s,
Ànimaperduda

viernes, 28 de marzo de 2008

Hoy me he cruzado con Ana


¡Por fin se acabó el día!
Logré no comer nada desde las 11 a.m. hasta las 10 p.m. Siiií, soy capaz si quiero, obviamente...

Así que mi INTAKE de hoy es: desayuno: 125 ml de leche con café, es decir, café con unas gotitas de leche -> 40 kcal (aprox) comida: NADA! =) cena: 1 bolsa de 200 gr de lechuga -> 52 kcal + 2 kiwis -> 66 kcal TOTAL KCAL: 160

Hoy mientras volvía andando a mi casa desde la casa de mi novio me entró la vena pensativa... Iba pensando en mi relación con él ¿tendremos un futuro?Ojalá. Ojalá hubiera una ventanita que pudiera abrir y que me dijera que sí, sí tenéis un futuro, juntos.
¡Son tantos los problemas que se pueden llegar a generar sin que ni siquiera te dé tiempo a pensar de qué modo has de solucionarlos...! Los problemas me frustran, de verdad, me queman, llega un momento en el que me queman. El sexo no funciona bien y sé que es por mi culpa, no estoy segura de mi misma, y mucho menos desnuda...En mi cabeza están continuamente pasando imágenes de mis muslos, mi barriga, mis brazos... ¡GORDOS, ESTÁN GORDOS! Con cada imagen es igual: intento borrarla y no lo logro, la comparo con el cuerpo delgadito de Él y me horroriza. No estoy centrada, mi cabeza vuela con cada gemido suyo... ¡No es justo! La peor cosa de todas es que tengo la solución en mis manos, en mi corazón y en mi conciencia: ¡ANA, ANA, ANA Y MIL VECES ANA! Así iba por la calle, pensando en Ana cuando levanté la vista y lo vi, un gran rótulo: campaña anticelulítica... No tengo más remedio que detenerme a observar la fotografía; una barriga plana, firme, unos muslos finos, la piel parecía tan delicada, como una muñeca... Ahí he estado unos 5 minutos quieta, perpleja y es que era ella, sin querer, hoy me he cruzado con Ana. Está en mi...


Buenas noches, saludos
Ànima perduda

jueves, 27 de marzo de 2008

Hoy está


Porque ayer, tras dicutir con Él, volví a casa a la hora de cenar y ¡adivinen! Sí pizza, San Jacobo, ensalada y ... CHOCOLATE!!
Hoy sólo me permitiré agua, café y tabaco... Son mis drogas personales!

Buen día a tod@s, saludos,
Ànima perduda

miércoles, 26 de marzo de 2008

Pareciera que hoy puedo sonreír un poco




Después de una noche de perros, ¡cuánto odio a los obreros de mi finca! mi madre me ha despertado a las 12: ¡___ vamos a comprar zapatos!
¿ZAPATOOOOOSS? A esas horas solo pienso en seguir durmiendo, pero pese a ello fui. Sabía que no iba a encontrar nada maravilloso, ni nada vulgar que me apeteciera comprar pero fui. Resultado; el esperado, regresé, tras comprarse mi hermana unos zapatos rojos dignos de una furcia, a mi casa con una mano delante y la otra detrás...
Con el tema delascompras siempre estoy igual, jamás encuentro nada que me satisfaga porque nada me queda bien. En mi idioma con todo PAREZCO UN TONELET. Ya me he acostumbrado a eso así que hasta que llegue a los 50 kilos, mi primera meta, solo me queda resignarme o morir y lo último, todavía, no me lo planteo (ya llegará)
Bueno a parte de esa resignación hoy me llevé una grata sorpresa, he perdido un kilo por lo que peso 57 ¡Ya queda menos!¡Ya queda menos! No dejo de repetirmelo...


Cambiando drásticamente de tema y volviendo al de mi última entrada la situación con mi novio no sé dónde cojones situarla, valga la redundancia... Hoy hemos quedado a las 5 pero a saber a que maldita hora llegará... Sé que tengo mil defectos (también soy desesperantemente impuntual, desordenada, malhablada, marujona, criticona...) pero es que sus retrasos están dejando de ser un defecto para convertirse en una maldita costumbre y yo no soy una persona a la que le agrade estar esperando 3, 2 ó 1 hora la llegada de nadie, repito NADIE...

Besooo,
Ànima perduda

La foto, Nicole, estupenda, como siempre... Ojalá mi camino llegue al final y consiga lucir tan genial como ella. La amo!

martes, 25 de marzo de 2008

Con ganas de vómitar algunos sentimientos...


Dia 24 de marzo acabándose la noche.
Granota republicana: Mañana, después de la siesta, te llamo y nos vemos.
Yo: Ok, nos vemos vida.

Dia 25 de marzo entrada ya la tarde empiezan los sms:
17:46 horas
Me llega el primer mensaje que dice algo así como: este no es mi mejor dia, acabo unos trámites, veo a mis jefes y nos vemos. ok?
Mi respuesta automática: Obvio. Necesitaré una hora más o menos, ok?
17:56 horas
Acorto los trámites, acabo uno y en una hora estoy allí. Cenamos juntos? MI AMOOR
Mi respuesta: Acaba todo, no tengas prisa.
19:04 horas
Estoy en casa de ___ lalo unos programas y voy.
No le respondo.

Durante ese tiempo me limito a ducharme, maquillarme, vestirme, preparar el bolso... Todo lo que solemos hacer antes de salir a la calle. Pasa la hora, media hora más, se hacen las 20:50, me llama:

G.R: Hola cariño, ¿qué haces?
Y: Ponerme el pijama.
G.R: ¿Y eso? Yo te llamaba para decirte que ya estab todo listo que iba a por ti ... ¿Te pasa algo?
Y: No que va.. Solo que recién salgo de la ducha y decidí ponerme el pijama (MENTIRA!)
G.R: ¿ Voy a por ti entonces?
Y: No, da igual, haz marcha...
G.R: Me apetecía verte.. No sé, si te apetece luego verme, llámame, ¿vale?
Y: Vale. Ciao, besoo
G.R: Ciao cariño, un beso.

Qué esperaba?! Qué después de tarde plantada en mi casa, rechazando citas con amigas por ÉL, estubiera dando palmitas por su: "YA VOY!.." Pues no, lo siento pero no. Tengo algo de orgullo, algo me queda y hoy definitivamente no tengo ánimo de sonreirle y de aguantar sus ya no me quieres, siempre te tengo que estar pidiendote besos... (creo, son irónicos. Espero)
Como odio ser tan exageradamente bipolar y todo por el fantástico ambiente familiar... Ahora mismo no sé a quién sería capaz de odiar más...

Pasan unos pocos minutos de la llamada y llega un sms a mi móvil:
Cariño que te pasa?
Mi respuesta: Nada tonto, no te marees solo es que no me apetece salir, nos vemos mejor mañana, vale?

Arggg, es que me jode mucho que suponga o que sepa que me puede tener esperando tarde sin que pase nada! Pues, mira, hoy, mejor, esperas tu a que sea mañana y tal vez (seguramente) nos veamos....
Siempre que pasa algo así parece que mi ex lo siente... Me habla por msn, está ahí, al principio me vende su gran relación pero luego sabe escucharme y eso es lo que hoy necesito, a él, al otro porque al que que quiero, hoy no le puedo ni ver...

Se podrían poder peor las cosas? Sii, en mi vida siempre... Gran comentario el de un ex: "POR CIERTO TE VI MÁS GORDA EN FALLAS" ¡Que grande eres y cuánto me has undido!


Hoy es definitivamente un PÉSIMO DIA...
Saludos,
Ànima perduda.

Con ganas de comerme el mundo


¿Por qué esta imágen? Pues porque hoy he decidido comerme mi gordura, porque he decidido, y esta vez, con firmeza empezar la dieta. Bases de ésta; los vegetales y las frutas. De momento, durante una semana comiendo unas 900 kcal y después bajando cada semana y media (unos 10 días) unas 100 kcal hasta establecerme sin problemas en las 400 kcal... ¡Y es que sé que seré taaann feliiz!

Desde mi primera toma de contacto con Ana todo ha dependido de mi, jamás he recibido ayuda de nadie pero esta vez lo necesito, necesito a alguien que me anime a seguir adelante, que aunque sea una desconocida me tienda su hombro y sobretodo que me comprenda... Esto se hace duro poco a poco, con el tiempo, al principio eres tan feliz, te acercas a tu meta, te sonríe y tú a ella, pero de pronto se empiezan a teñir de negro las cosas y es en ese punto cuando todas necesitamos a otra persona. Por ello, necesito poder hablar con alguien, conocer a otras personas con mis mismas necesidades y ayudarles y que me ayuden...
Esto es sólo un llamamiento, no espero una rápida respuesta, ni siquiera una respuesta...

Beso y saludos,
Ànima perduda!

Torne a presentar-me per a mi mateixa, supose


Crec que ja ha passat fin i tot un any des que vaig crear aquest blog com sempre influènciada per la moda, la TV, els comentaris, no ho sé, qui pot saber-ho? Bo, any 2008, passejant per la red he decidit cercar aquesta pàgina i per qué no, tornar a obrir-lo, esborrar les coses antigues i començar des zero.

Intencions, poques, concises i fins i tot, absolutament necessàries; sentir-me lliure, ser sincera i permetre'm tancar els ulls als gestos d'aquells que normalment m'escoltaben (mai molts)...


Jo, adolescent, a la fi del camí de la maduració més difícil, ignorada per la confiança d'aquells que m'envolten, amant d'una relació il·legal, amant esmorteïda per la por, amant fins a la fi d'aquell al qui dic GRANOTA REPUBLICANA.

A banda de tot açò, sóc estudiant, dona depressiva i rebutjadora del meu cos... Sí, m'odie i què? Com altres mil·lions i mil·lions de persones d'aquest món, en canvi, jo establir una petita diferència, vaig a lluitar per deixar de ser tot allò que no em permeteix alçar el cap i mirar cap avant.


He de pesar uns 58 kilos (oh! un monstre, jo també ho pense) la meua primera meta són els 53 kilos. Per a quan? Mmm.. 13 d'abril. És un bon dia. 13 d'abril, 13 d'abril, 13 d'abril...!!

I tot per dues raons; el meu metge digué que sóc grossa i una segona jo també ho pense. No vull més, no desitge més que continuar com fins ara però amb 5 kilos menys.


Sé que tornaré per açi, no sé si a diari però si una vegada setmana, com poc, espere que siguen més... Tal volta a diari, demà hi tornaré, despús-demà, qui sap, tot un misteri...


Ànima perduda


TRADUCCIÓN.
Pido disculpas porsi alguien entra en mi blog y se encuentra esta primera entrada en n catalán, es mi lengua y con la que queria escribir por primera vez aquí. Con ella me siento más cómoda, más yo.
Os dejo aqui la traducción:

"Vuelvo a presentarme para mi misma, supongo."

Creo que ya ha pasado incluso un año desde que creé este blog como siempre influenciada por la moda, la TV, los comentarios, no lo sé, quien puede saberlo? Bueno, año 2008, paseando por la red he decidido buscar esta página y por qué no, volver a abrirlo, borrar las cosas antiguas y empezar desde cero.

Intenciones, pocas, concisas e incluso, absolutamente necesarias; sentirme libre, ser sincera y permitirme cerrar los ojos a los gestos de aquellos que normalmente me escuchaban (nunca muchos)...

Yo, adolescente, a finales del camino de la maduración más difícil, ignorada por la confianza de aquellos que me rodean, amante de una relación ilegal, amante amortiguada por el miedo, amante hasta el fin de aquel a quien llamo RANA REPUBLICANA.

A parte de todo esto, soy estudiante, mujer depresiva y, finalmente, odio mi cuerpo... Sí, me odio y qué? Como otros millones y millones de personas de este mundo, en cambio, yo pretendo establecer una pequeña diferencia, voy a luchar por dejar de ser todo aquello que no me permite levantar la cabeza y mirar hacia adelante.

Debo pesar unos 58 kilos (oh! un monstruo, yo también lo pienso) mi primera meta son los 53 kilos . Para cuándo? Mmm... 13 de abril. Será un buen día. 13 de abril, 13 de abril, 13 de abril...!!

Y todo por dos razones; mi médico dijo que soy gorda y una segunda yo también lo pienso. No quiero más, no deseo más que continuar como hasta ahora pero con 5 kilos menos.

que volveré por aquí, no sé si a diario pero si una vez semana, como poco, espero que sean más... Tal vez a diario, mañana volveré, pasado mañana, quien sabe, todo un misterio...